Last week I had the chance to spend the weekend in Berat and in the Canyons of the Osumi River. After having a great lunch at Tomi's restaurant, from where I started to sense the beauty of the city. I walked towards the Mangalem quarter, which has the shape of a pyramid and is famous for its many windows and narrow hidden streets.
Amazing hyper real drawer!!! Today, the artist Kelvin Okafor, which is gaining great acclaim for his incredible work, drew my attention.
Kelvin, a 27- year-old Londoner, has caused a stir into the art world with a body of work known as photo-realism. By using black Charcoal and graphite pencils, the Middlesex University fine art graduate has spent around 100 hours over just three weeks completing his drawings known as photo-realism.
Before even starting a piece, Kelvin spends a few days analyzing a photo, concentrating firstly on the subject’s eyes as he shapes the portrait through them due to their importance to the piece.
Kelvin's unique work has seen him become a new darling of the art world winning awards and having exhibits at big galleries.This Friday until the 3d of February he will exhibit at the Works on Paper/Watercolour Fair at the Science Museum in London.HAVE A LOOK AT KELVIN'S BLOG:http://kelvinokaforart.blogspot.com/
Gjate nje interviste Camilla (atehere e dashura e princit Charles), pyetet nga radhet e publikut ne menyre fyese: "Camilla perse jeni kaq e shemtuar?", ajo me shume qetesi pergjigjet: "varet se cilen pjese te fytyres dielli me rrezaton dhe cilen ti sheh...".
Gjate
gjithe jetes sime kam qene e rrethuar nga njerez qe komunikonin me fuqi,
takt dhe diplomaci, cka me nxiti me tej ta studioja diplomacine
ne thellesi sepse me eshte dukur gjithmone menyra me e mire per te
arritur gjithcka ne jete.
U
bene tashme shume muaj qe jetoj ne Shqiperi dhe cfare kam hasur eshte se njerezit qe perdorin kete
lloj komunikimi jane shume te paket. Gjate gjithe kohes kam menduar se Shqiperia kishte nevoje per njerez te denje ne gjendje qe ta perfaqesonin dhe ta prezantonin ate jashte kufijve. Por duke jetuar ketu, ve re me shume keqardhje qe Shqiperise i nevojitet diplomaci mbi te gjitha, brenda kufijve, ne jeten shoqerore. Shume adoleshente, por edhe te rritur shpesh here gjate jetes se perditshme gjenden ne situata te komplikuara dhe aspak te pelqyeshme, per shkak te mungeses se komunikimit dhe te mungeses se diplomacise ne komunikim. Kam degjuar shpesh njerezit qe thone: "Shiptare jemi, shqip flasim por nuk merremi vesh me njeri-tjetrin"! Sa here ju ka ndodhur qe njerez me te cilet keni pak afrimitet, ju bezdisin sepse flasin pa menduar, ju gjykojne apo edhe ju imponojne mendimet e tyre pa ju lene as hapesire per t'u shpjeguar?! A nuk mendoni se nje buzeqeshje, nje vleresim apo inkurajim dhe disa fjale te embla do te na e ndryshonin sadopak jeten?!
Pra,mendoj se shqiptaret e kane te domosdoshem
komunikimin me diplomaci, pasi menyra e te shprehurit eshte shume e
vrazhde, agresive, dhe impulsive, shpesh here e drejtperdrejte dhe
fyese. Kjo menyre e te shprehurit, ndikon ne shoqerine tone duke shkaktuar pakenaqesi, konflikte, stres dhe venien ne diskutim te individeve.
Para se te studioja artin e diplomacise e konsideroja ate si artin e genjeshtres, por me vone kuptova se diplomacia eshte; tretesi qe transformon genjeshtren ne te vertete dhe te verteten ne genjeshter !
Me
kujtohet kur kam pyetur per here te pare profesorin tim se cfare ishte
nje diplomat, ai me eshte pergjigjur: "Diplomat, eshte ai qe te thote
vafsh ne djall ne nje menyre te tille, qe ti mezi pret te shkosh"!
Cfare do te thote te komunikosh duke perdorur diplomacine?
Nje diplomat qe thote "Po", do te thote"Ndoshta";
Nje diplomat qe thote"Ndoshta", do te thote"Jo";
Nje diplomat qe thote "Jo", nuk eshte diplomat.
Nje
diplomat eshte dikush qe di si te shperndaje mesazhin tek te gjithe duke
arritur t'i binde njerezit pa demtuar marredheniet. Diplomatet perdorin arsyen, miresine dhe meshiren. Perdorin respekt per
personin te cilin kane perballe.
Diplomacia eshte art, por ndryshe nga arti qe eshte dhunti, mund te perfeksionohet duke u praktikuar.
Te jesh diplomat do te thote te studiosh, mendosh dhe te vleresosh situaten qe te rrethon perpara se te shprehesh.
Diplomaci
do te thote te percjellesh te te tjeret ndjenjat, deshirat, besimet
dhe nevojat e tua pa lenduar ndjenjat e askujt Diplomacia karakterizoet nga takti. Po te hapim fjalorin dhe te kerkojme fjalen takt, do te gjejme;
TAKT: eshte nje shqyrtim i kujdesshem i ndjenjave dhe vlerave te nje personi tjeter ne
menyre qe te krijohen marredhenie harmonike me nje potencial të
reduktuar për konflikt apo shkelje...
Nje
person me takt mund t'ju thote diçka qe ju nuk deshironi ta dëgjoni, por te cilit ju
do t'i jeni mirenjohes kur ai te kete perfunduar.
Diplomacia e mire vepron si anestezik, mundohuni ta praktikoni!
Si mund te komunikojme me diplomaci?
Komunikimi me
diplomaci eshte aftesia per te shprehur ndjenjat tuaja, nevojat, te
drejtat legjitime apo mendimet ne mënyre te pademshme.
Ja disa keshilla:
#1 Tregohuni te kujdesshem ne zgjedhjen e fjaleve!
Fjalet
qe perdorim ne jeten e perditshme duhet te zgjidhen me kujdesin me te
madh per tu arritur te perceptohen sa me embel. Nuk eshte e nevojshme te
thoni :" Eshte e bardhe", kur mund te thoni :" Nuk eshte e zeze". Pra nuk
eshte e rendesishme cfare thoni, e rendesishme eshte ajo qe njerezit
degjojne!
Mundohuni te shmangni
gjuhen agresive si:"Ti duhet te"..., perdorni ne vend te saj gjuhen e
terthorte si:" Mund te konsiderosh te...". Mundohuni te jepni
pershtypjet tuaja ne formen e nje pyetjeje. "Ke menduar ndonjehere
te...?". Zgjedhja e fjaleve te duhura ne momentin e duhur dhe me
personin e duhur, jane si nje celes passe-partout per suksesin ne jete!
Degjoni, mendoni dhe tregohuni te hapur gjate bashkebisedimeve tuaja.
#2 Mos kritikoni kurre!
Ne
si popull perdorim shume kritikat, na pelqen pak te gjitheve te luajme
rolin e intelektualit, profesorit apo prindit duke harruar qe kritikat
mund te lendojne krenarine ose nje ndjenje te cmuar tonen.
Kritikat i bejne njerezit te ndihen keq, mundohuni t'i shmangni.
#3 Tregohuni mirenjohes dhe mundohuni te vendosni veten ne pozitat e te tjereve!
Perpiquni t'u jepni kurajo njerezve qe ju rrethojne dhe te vleresoni vendimet dhe veprimet e tyre.
Mundohuni te kuptoni se cfare i shtyjne te thone e te bejne ato cfare thone e bejne...
#4 Mos e nderprisni bashkebiseduesin tuaj ndersa eshte duke folur, perpiquni te degjoni se cfare eshte ose po mundohet te shprehe! #5 Kembengulni per te mbaruar arsyetimin tuaj, mos kini frike te thoni :" Vetem nje moment, sepse nuk kam mbaruar"! #6 Kufizojini sjelljet e tilla si: qeshje te teperta, tundjen e kokes vazhdimisht ose nguljen e syve pa nderprerje!
Keto keshilla te thjeshta duke u praktikuar nga pak cdo dite, mund te permiresojne jeten dhe marredheniet tona.
Femra, qeliza baze e cdo shoqerie te civilizuar, ne Shqiperi eshte nje figure dytesore e cila jeton e murosur nen hijen dhe sundimin e nje trekendeshi te perbere nga babai-burri-vellai dhe nje shumekendeshi traditash. Historia na ilustron shume qarte se kjo qenie e brishte ka qene gjithmone kulti i mundimeve, diskriminimit dhe perhuljes. Ne Romen antike, femra ishte vetem nje placke lufte ose tregtie. Mashkulli kishte te drejte ta shiste apo vriste. Ne vende te tilla si Azia, Australia, Afrika ose Amerika e Jugut ajo ishte vetem nje objekt riprodhimi. Pra roli dytesor i saje ne shoqeri eshte nje pasoj historike e cila ka legjitimuar poziten superiore, dominuese dhe pushtetin e mashkullit ne familje, sferat social-ekonomike dhe politike. Ndonese ne pjesen me te madhe te ketyre vendeve sot femra ka arritur te luaj nje role kyce ne shoqeri, ne vendin tone (sidomos ne zonat rurale) ajo vazhdon te ngelet nje objekt-subjekt makthi ekzistencial. Ndonese perpara ligjit ajo zoteron barazi te plote gjinore, duket se ne jeten sociale ajo nuk zoteron as elementet baze te te drejtave te njeriut. Pjesa me e madhe e tyre rriten me frymen e nje edukate qe keshillon vetem ndalime, ku fjala kyce eshte;"mos"...Mos dil! Mos hy! Mos fol! Mos qesh! Mos qaj! Te lindesh femer ne Shqiperi do te thote te mos mundesh te jetosh pa catine e nje mashkulli. Pa nje cati te tille ajo konsiderohet si e mjere, e felliqur dhe perbuzet nga shqiptari. Per kete arsye pjesa me e madhe e femrave ne shqiperi kane si objektiv dhe shpetim te vetem martesen. Martesa per femrat shiptare nuk karakterizon vetem kurorezimin e endrres por edhe lirine( lirine nga babai-vllai) dhe sigurimin e nje vendi ne shoqeri. Kultura e te qenit femer ne Shqiperi eshte ajo e nje dhune psikologjike dhe sociale qe duhet te pertype tradhetite e bashkeshortit bashkekohor me dinjitet. Asaj i duhet te qendroje ne heshtje sepse ky eshte mashkulli i sukseseshem shqiptar qe ka nisur te mekembet ekonomisht ndaj nje femre. Mashkulli kjo figure kaq e adhuruar ne Shqiperi, konsideroet i zoti nese ka mardhenie te dyfishta ose te shumefishta. Ndonese femra eshte e felliqur, e perdale dhe e pamoralshme po te jet poligame. Femra duhet te jete e ndershme qe ti pergjigjes jetes sociale ajo nuk duhet te kete nje jete seksuale. Kurse mashkulli, duhet te kete nje koleksion sa me te gjere femrash per tu konsideruar nje mashkull i denj shqiptar nga shoqeria...Nje realitet shume i trishte dhe i semure e karakterizon kete vend... Femra kjo krijese e brishte qe gjendet ne mese dy botesh, asaj te emancipuares perendimore e cila gezon te drejta dhe privilegje, dhe asaj te traditave shqiptare ku vazhdon te sherbeje si objekt i shoqerise ne sherbim te interesave maskiliste. Femra kjo krijese e brishte qe ne Shqiperi, izolohet, dhunohet dhe vritet duhet te duroj gjithshka ne heshtje...askush ne kete shoqeri nuk e perkrahe. Ajo vetem gjukohet dhe diktohet...madje femra shqiptare vazhdon te gjukohet edhe pasi vritet ose dhunohet...sepse edhe ne keto raste ajo vazhdon te konsideroet e pamoralshme... Me dhimbset ky komb skllav i se kaluares...ku femra per te qen e respektuar nga shoqeria duhet te shnderrohet ne burre, duhet te vetembrohet ndaj dhunes dhe te jetoje me synim e vetem per te kenaqur babain apo burrin. Me dhimset kjo femer qe perdoret si objekt (kukull) nga meshkujt. Me dhimbset kjo femer qe jeton brenda kesaj dhune psikologjike dhe ketij presioni social qe nuk e lejojne as te pyes ndonjehere veten...Cfare do ajo vet te bej me jeten e saje?!
Gjendem ketu per kerkime arkivore, me pak fjale nje lloj halli fisnik më solli. Vite larg Shqiperise por megjithese, per motive lehtesisht te kuptueshem, kurre s’i kam konsideruar te pushtetshmit apo intelektual-politikanet shqiptare, gjithsesi me shoqeron nje forme “ndrojtje” dhe “pasigurie” ne te tilla ambjente, ose keshtu mund te shihet nga jashte, por qe ne fakt eshte thjesht edukate, perulshmeri dhe jorehati me vendin ku ndodhem, pra nje forme tjeter mendjemadhesie ndoshta.
Shume situata limite, mes komicitetit me absurd dhe tragjedise me te pa kuptimte ne pak kohe mund te perjetosh ketu. Tani qe po shkruaj, jam ne barin e brendshem te Ministrise. Perveç faktit se nga “muhabetet” dhe fytyrat e njerezve apo vithet e femrave mund te jete nje nderthurrje mes barit te lagjes dhe atij luks-pordhe, natyrisht “vetem per familjare”, ne Bllok, dicka tjeter sot ishte surreale: hyj dhe, tymi i duhanit ne 30 m kuadrat si perde s’lejon shikim. Eci, arrij deri tek banaku i boshatisur dhe si ne gjysmegjum degjoj nje ze nga televizori idiot. Mendoj fillimisht se s’ka njeri, megjithate e zeza, bluja, domethene e erreta dipllomatike si mjegull bje ne horizontin e syve te mi dhe me lajmeron se lokali ka njerez. Kthej koken nga e djathta, nga “idioti” dhe nje numer dipllomatesh dhe ministroresh me koken ngritur lart, te perqendruar ndjekin levizjet e nje thike ne televizor qe pret rehtazi nje karrote. Po shohin te gjithe pa fjale nje program gatimi dhe mes tyre zeri i baristes komenton nikoqirllekçe c’ka sheh. Une shtanga. I drejtoj syte nga baristja qe me ze te ulet, si pa dashur te shqetesoj publikun-klient, duke tundur koken majtas djathtas “ç’fare do?” - me thote. Urdheroj kafene time te shkurter dhe ulem, gjithmone larg idiotit.
Mendova se teatri me kaq mbaroi, por vazhdojne te tjera zbavitje. Pushimi i drekes nisi dhe dalengadale lokali perjeton dyndje. Muhebetet rreth e rrotull behen pushtues. Difekti im i te degjuarit nje e me shume diskutime njekohesisht, me denon te vuaj akoma idiotesi, por kesaj rradhe jo prej ekranit bidimensional. Shkruaj dhe degjoj: tipet modelet dhe cilesite e celulareve te fundit, natyrisht dhe cmimet; thashetheme dipllomatike e gjykime pseudopolitike te lloit: Italia eshte ashtu, Amerika po te doje ben keshtu, kush e pyet ate apo kete etj, etj... Pastaj diskutimet e femrave mbi lokalet e nates me pare, kepucet apo moden, dhe veshi me kap “s’ka numrin tim” etj. Pastaj fjalet vesh me vesh peshperitur si “Ai, I Madhi, I Gjati apo i Shkurtri”, me kujtojne nje pjese te tille te jetes se shqiptareve, ate te censures dhe frikes se regjimit, por keshtu me duket banalisht akoma me tragjike.
Vazhdoj te shkruaj e kollitem. Tymi i duhanit eshte dominant, eshte lider, ose me sakte per te qene ne teme, me passaporte dipllomatike, por i shoqeruar terthoresisht prej passaportes shqiptare qe qendron ne baze.
Oo... ç’them dhe une, jam ne Ministri...Do ti them, drejtorit - nje prej drejtuesve se ketu eshte mbushur, jane e ndihen te gjithe drejtora –se e kam shok te ma prezantoje.
I have always seen and considered Art as a powerful tool of Foreign Policy, but I have never reflected on the connection between art and politics . During these days in Albania I realized that through the Arts Albania and Kosovo are now more united than ever. I'd say that in this specific case Art has been more effective than politics.
But how are Art and politics connected?
When I first asked myself this question, I immediately thought of two complete opposite things such as black and white or angel and devil. I stopped thinking about it, till I got to the point where I found myself (so tired of listening to politicians) unintentionally painting something reflecting my emotions and feelings about the political situation in Albania. At this point I thought of the first thing that they could have had in common; I thought of...POWER...Both are able to touch our hearts and minds!!!
It came into my mind Nietzsche's book, The Birth of Tragedy, constructed about the duality between the "Apollonian" and the "Dionysian", where Apollo(Politics) stands for intellect, reason and control, and Dionysus(Arts) stands for the opposites of these; for intuition, sensuality, feeling and abandon. I'd personally compare the relationship between Art and Politics to that of a married couple, where the husband is the head, therefore the decision-maker and the wife is the neck which directs those decisions.
Why should politicians use art to seduce and succeed?
Politicians see artists as a real threat, as many of them through visual and performing arts may result politically provocative, by making statements or highlighting certain issues. They know that art can make an effective political statement or that is the best promoter of social justice and subsequently impresses the public opinion more than politics.
Apparently our politicians seem to have forgotten that arts are central to our dignity. How can we attract others without our sports, music, architecture etc.?!
ART IS MORE SUCCESSFUL THAN POLITICS AT CAPTURING THE PUBLIC IMAGINATION ...SO POLITICIANS SHOULD BE LOOKING AT THE ARTS TO LEARN HOW TO ENCOURAGE PARTICIPATION, INTEREST AND INTEGRATION...AND SHOULD BE LOOKING AT THE ARTS AS A TOOL THAT COULD ENRICH THIS COUNTRY!!!
Today, I would like to dedicate few lines to some really special ambassadors operating and promoting the Albanian culture in UK.
Although, Shpresa Proggramme is an organization that advances the education and training of the Albanian speaking people in UK, I have always considered Shpresa as the Albanian Embassy and its staff as special cultural ambassadors.
Shpresa does not only help the Albanian community to integrate and orientate, but through several and continuous activities (such as Albanian traditional dance, poetry and different campaigns) excels in promoting and strengthening the Albanian language, culture and value in UK.
I personally discovered Shpresa last year while I was living in London, and as a student who has been detached from the Albanian cultural heritage for more than 15 years, being back in my country and immediately integrating, wouldn't have been possible without Shpresa Programme's help.
I would like to thank and congratulate my special ambassadors: Luljeta , Flutra, Evis and Ermir for the great job they have done and I would also like to take this opportunity to wish Shpresa a very happy birthday as yesterday was it's 9th birthday. May all your dreams and aims come true Shpresa!
For further information about Shpresa visit the website: www.shpresaprogramme.com
.JPG){kind=link}